Wednesday, April 13

Perjalanan baru bermula.....

terasa baru semalam aku berborak dgn abah . kalau ikutkan rancangan aku akan kembali ke kg pada 1 April malam...tapi plan asal gagal terlaksana...abah pergi meninggalkan kami buat selama-lamanya....

hari tu, ntah nape....aku belek2 gambar dalam iphone...sayu je aku tgk gambar abah...gambar yg irfan snap...masa tgh lepak ngan abah kat ruang tamu.....lepas zohor, aku cuba call abah....tapi tak berangkat...ikutkan kata adik aku...abah tgh solat....sebabkan badan terasa seram sejuk, aku mintak incik abg hantar kan aku balik ke rumah saje...terasa cam nak demam pun ada....sampai umah, aku just lepak2 ngan anak2....aku cuba call abah lagi skali....masih tak berangkat.....

lepas telan panadol, aku terus tido....tup-tup maid aku kejut katanya ada call dari incik abg.....bila aku angkat...incik abg bgtau adik aku tepon dia....aku terus call adik aku n tanya apa yg berlaku....

apa yg aku dgr "acik...tepon kakwe...".....masa tu aku dah tak tau nak pikir apa...aku cuma terbayangkan wajah abah.....bila aku call "cik....abah tok ggerak...puas we kejut...nok wat ghano ni"....aku suh dia cek dada abah, sementara aku call aunty aku yg ada kat sana.....aku mintak tolong sesapa saje yg aku boleh kontek untuk pegi umah abah sbb adik aku dah panik.....

hati aku dah terdetik yg aku akan kehilangan satu-satunya abah yg aku ada....aku cuba tahan kan air mata dari mengalir....aku call incik abg n mintak balik time tu jugak......begitu jugak dgn adik2 aku yg kat s.alam.....

bila mana satu sms masuk............Ya Allah!! ....sms pengesahan yg kami sudah kehilangan satu-satunya abah yg kami sayangi..............masa tu aku tak mampu menahan lagi air mata dari tersembur keluar.....dalam fikiran aku aku cuma fikirkan adik aku yg menjaga abah.....macam mana la keadaan dia....aku ingin segera sampai.....lalu satu keputusan nekad aku lakukan....aku arahkan adik2 aku terus ke subang airport......

nasib kami baik....masih ada kekosongan....masa tu aku nekad tinggalkan anak2...mertua aku akan datang ke KL keesokan harinya...bukan sebab tidak percaya pada maid...tapi pape pun aku harus berhati-hati....

flight kami pukul 9.15pm dan kami sampai di airport pengkalan chepa pada pukul 10.45pm.....Alhamdulillah....ada anak kawan baik abah menanti kami......

masa dalam kereta aku tak boleh nak fikir apa2 pun...cuma ingin segera sampai......

semacam tidak percaya....baru seminggu yang lepas aku masih berborak dgn abah....macam2 perkara yg abah suarakan...abah kata nak pemanas air....termos letrik yg aku bagi dulu dah tak boleh tekan....ntah laaa.....pemanas air tu dah ada pun kat rumah...cuma menunggu masa je nak dipasang di rumah abah.....abah ckp pasal kereta...pasal motorbot dia....mcm2 lagi....

bila tgk jasad abah yg terbaring kaku....airmata aku dah tak boleh ditahan lagi....."Allah...aku redha dengan ketentuanMu...tabahkan hati kami dan berilah kekuatan kepada kami untuk meneruskan hidup ini".........

byk perkara aku blaja dgn abah......

arwah umi pergi tatkala aku mmasih mentah....
abah yg ajar aku erti hidup....sehingga la aku menjadi diri aku yg sekarang.....

kalau dulu org kata anak takde mak ni akan menyusahkan masyarakat...tapi abah buktikan pada mereka yg abah mampu menjaga kami semua.......

pemergian abah kami iringi dgn bacaan doa..yassin dan solat jenazah.....

walau apa yg berlaku...hidup harus diteruskan...

3 comments:

  1. Al-Fatihah....semoga arwah tenang di sana.....

    ReplyDelete
  2. uwaaaaaaaaaaaaaaaaa...
    alfatihah..teringat ayah tahun ni tahun ke3 tanpanya;(

    ReplyDelete
  3. takziah achik..sori baru tahu..doakan mpga arwah ayah achik aman di sana..

    ReplyDelete